Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010

κι όμως...

Είναι στιγμές που νιώθω κενός,
άδειος, μοναχός,
σαν τα φύλλα το φθινόπωρο,
κάποιο δειλινό.

Είναι στιγμές που νιώθω πως
ο κόσμος όλος μου ανήκει.
Σαν έφηβος που ερωτεύεται
για πρώτη φορά.

Κι όμως είναι κάτι στιγμές,
μικρές μικρές
ίσα με ένα σου δάκρυ,
ίσα με ένα σου χαμόγελο,
σαν άνθρωπος τις νιώθω
που δεν ζητάει τίποτα παραπάνω....
Άδεια Creative Commons
Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά προέλευσης - Παρόμοια Διανομή 3.0 Ελλάδα .