Όσο ζω χάνω και λίγο από την ευτυχία μου.
Καθημερινά...
Μα είναι κάτι μέρες που σου δίνουν φτερά.
Λίγες, αραιά, ενίοτε, κάπου κάπου.
Όσο που να ξεχάσεις την μιζέρια σου.
Κι όταν ξυπνήσεις και συνειδητοποιήσεις τι έγινε θα ‘ν’ αργά...
Η ζωή σ’ έχει ξεζουμίσει!
Δεν σου έχει αφήσει σταγόνα ευτυχίας.
Και το κυριότερο;
Είσαι προκατειλημμένος πια...
