Numb

Τι γυρεύω εγώ σε τούτο το μπαλκόνι;

(Πρέπει να φαίνομαι πολύ ανήμπορος   

στο φεγγάρι που με κοιτάζει αυτή τη στιγμή...)

Εκ γενετής τον άνθρωπο κάτι

Τον τραβάει προς τα κάτω.

Είν’ η έλξη;

Είν’ ο φόβος;

Είν’ η ίδια η ζωή;

Δεν έχω καταλάβει.

Τι γυρεύω εγώ σε τούτο τ' άλικο πεζοδρόμιο;

Φοβάμαι

Τις ώρες μοναξιάς,

Τα απελπισμένα πρωινά,

Του αποχαιρετισμού τη μνήμη,

Τα ατέλειωτα απογέματα,

Τις χαρούμενες παρέες,

Τα μακρινά ταξίδια,

Την τυφλή μου τύχη,

Τη ζωή που μ’ εκδικείται,

Το χρώμα του καλοκαιριού,

Τα δειλά αισθήματα,

Τα κρύα βράδια,

Τα άδεια δωμάτια,

Το βαθύ σκοτάδι,

Την ανία της Κυριακής,

Μα πιότερο εσένα φοβάμαι·

Με την απουσία σου...