Παίρνοντας ανάσες

Εισπνοή·
Εκπνοή.
Εισπνοή·
Εκπνοή.
Άρχισα να ιδρώνω.
Χαλάρωσε.
Να τη, έρχεται...
Είναι τόσο όμορφη!
Χαλάρωσε.
Χαλάρωσε.

Πνίγομαι γαμώτο!
Πώς γίνεται να σ' αγαπάω τόσο;

Εδώ και λίγο καιρό αρχίζω και κατανοώ...

Εδώ και λίγο καιρό αρχίζω και κατανοώ
πως η ζωή μου δεν πρόκειται να αλλάξει.

Δεν πρόκειται ποτέ να βρω χρόνο
για να προγραμματίσω τις διακοπές μου.
Δεν πρόκειται ποτέ να βρω χρόνο
για ν' αποκοιμηθώ ξανά ένα μεσημέρι.
Δεν πρόκειται ποτέ να βρω χρόνο
για να βάλω τη ζωή μου σε μια τάξη.

Η λεπτομέρεια που μας διαφεύγει είναι
να εκτιμήσουμε τις μικρές στιγμές.
Είναι δικές μας και είναι μοναδικές.

-Απόλαυσέ τις, δεν έχεις πιότερο απ' αυτές....

Ενθύμησις

Ύπουλος ο ανθρώπινος νους,
πολύ ύπουλος.
Εκεί που νόμιζες ότι ησύχασες,
ότι γαλήνεψες, σε τσακίζει.
Σου θυμίζει λόγια που ειπώθηκαν
και πλήγωσες ανθρώπους.
Λόγια που δεν ειπώθηκαν
και πλήγωσαν ανθρώπους.
Πράγματα που ήθελες να κάνεις
αλλά δεν είχες το κουράγιο.
Λέξεις και όνειρα που έχασαν
νόημα κι ελπίδα.

Αυτή τη στιγμή δεν μιλάω για μένα.

Αυτή τη στιγμή δεν μιλάω για σένα.
Αυτή τη στιγμή μιλάω για μας....

Δολοφόνος για την αγάπη!

Γιατί πρέπει δηλαδή να πνίξω την ελπίδα μου
για να βρω τον έρωτα;
Σαν πάψεις να το σκέφτεσαι
θα σου συμβεί, μου λέγαν όλοι.
Γιατί πρέπει δηλαδή να πνίξω την ελπίδα μου
για να βρω την ευτυχία;
Σαν αρχίσεις να απολαμβάνεις τη ζωή
θα σου συμβεί, μου λέγαν όλοι.
Γιατί πρέπει δηλαδή να πνίξω την ελπίδα μου
για να βρω εσένα;

[την έπνιξα τη σκύλα μια μέρα στο μπάνιο·

 δεν άντεξα...

τώρα κάνω παρέα με τη Μοναξιά...]

Αφήνοντας την μετριότητα...

Δεν έχει σημασία πια.
Κι αν ξοδεύτηκες στης τύχης το πορνείο,
Κι αν η μοίρα σου ξημερώνει το ίδιο σκοτάδι.
Δεν έχει σημασία πια.
Κι αν όλα τα νόμιζες τυχαία.
Κι αν ό,τι επιθυμούσες ήταν κάποιου ξένου τ' όνειρο.
Δεν έχει σημασία πια.

Αγκαλιασέ με.
Χωρίς εσένα φοβάμαι,
Και φοβάμαι πολύ!

-Αγκαλιασέ με!